k(NO)w FUTURE

Jak inwersja krzywej w USA to robi, że zawsze ma rację?

Gdy przeszukałem mój blog w poszukiwaniu terminu “inwersja krzywej rentowności”, to pierwszy tekst, w którym zająłem się prognozowaniem terminu następnej recesji gospodarczej w USA w obecnym cyklu Juglara na podstawie zachowania tamtejszej krzywej rentowności znalazłem pod koniec grudnia 2017 roku (“Lata 60-te, lata 90-te“). Pisałem tam wtedy tak:

Dosyć powszechnie uważa się, że najlepszym znanym sygnałem ostrzegającym przed zbliżaniem się gospodarczej recesji w USA jest inwersja tamtejszej krzywej rentowności, to znaczy sytuacja, w której krótkoterminowe stopy procentowe zaczynają być wyższe niż stopy długoterminowe. 

Osobiście proponuję za taki sygnał traktować zejście różnicy pomiędzy rentownością 10-latek rządu USA i rentownością obligacji 2-letnich poniżej poziomu -0,08 pkt. proc. W okresie minionego pokolenia taki sygnał z rynku obligacji wyprzedzał początek recesji o kolejno 16 miesięcy, 18 miesięcy, 13 miesięcy oraz 22 miesiące (średnio o 17 miesięcy). 

Obecny poziom tego wskaźnika to +0,53 pkt. proc. W okresie minionego pokolenia mediana okresu pomiędzy momentami osiągnięcia przez ten spread obecnego poziomu a pojawieniem się znaczącej inwersji (poniżej -0,08 pkt. proc.) wynosiła ok. 11 miesięcy. Można więc szacować, że początek następnej recesji w gospodarce USA odległy jest o 11 + 17 = 28 miesięcy. To sugeruje początek tej recesji w okolicach kwietnia 2020 roku.

Podsumowanie: analiza zachowania krzywej rentowności ponownie okazała się użytecznym sposobem przewidywania terminu gospodarczej recesji w USA w ramach cyklu Juglara.