W maju roczna dynamika CPI w USA wzrosła do 5 proc., czyli poziomu, który poprzednio był obserwowany w czerwcu, lipcu i sierpniu 2008, a więc tuż przed wrześniowym upadkiem banku inwestycyjnego Lehman Brothers w trakcie Wielkiej Recesji. Wcześniej tam miara tempa inflacji w USA przekraczała kilkukrotnie 5 proc. w okresie kwiecień 1989-luty 1991 (gospodarka USA wpadła w recesję w III kw. 1990).
Równocześnie roczna wskaźnika wskaźnika inflacji bazowej (“core” CPI, bez cen żywności i energii) wyszła na najwyższy poziom od 1992 roku (+3,8 proc.).
Ten ostatni wzrost tempa inflacji spowodował, że w kwietniu i maju roczna dynamika realnej płacy godzinowej w USA spadł do poziomu obserwowanego w przeszłości jedynie w latach 1974-1975 oraz 1979-1980 (-3 proc.).
Takie sygnały pojawiały się po raz pierwszy w kwietniu 1974 oraz kwietniu 1979. W pierwszym przypadku gospodarcza recesja w USA już trwała od listopada 1973 (według klasyfikacji NBER), w drugim zaczęła się w styczniu 1980.
W pierwszym z tych przypadków S&P 500 silnie spadał przez 7 miesięcy po takim jak ten z kwietnia b.r. sygnale, w drugim przypadku silnego spadku nie było, ale S&P 500 można było kupić 6 i 11 miesięcy później (październik 1979 i marzec 1980).
Podsumowanie: roczna dynamika CPI w USA wzrosła w maju do 5 proc., czyli najwyższego poziomu od lata 2008; roczna dynamika tamtejszego wskaźnika inflacji bazowej wzrosła w maju do najwyższego poziomu od 29 lat; ten wzrost dynamiki cen spowodował spadek rocznej dynamiki płac w USA do poziomu obserwowanego poprzednio w latach 1974-75 (na początku recesji) i 1979-1980 (9 miesięcy przed początkiem recesji).