RPP nie zmienia wysokości swojej stopy referencyjnej (1,5 proc.) od ponad 4 lat, a tymczasem roczna zmiana głównego wskaźnika tempa inflacji (CPI) wzrosła w czerwcu do najwyższego poziomu od 6,5 roku (2,6 proc.; “Hu hu ha hu hu ha nasza inflacja zła“).
W efekcie realna wysokość stopy RPP spadła do nowego 24-letniego minimum (-1,1 pkt. proc.) poniżej poprzedniego dołka z listopada 2017 (-1 pkt. proc.). Ostatni raz realne stopy naszego banku centralnego były równie ujemne w maju 1995 roku.
Tak niska realna wysokość stóp procentowych oznacza, że w okresie minionego roku trzymanie pieniędzy na rynku pieniężnym czy w bankowych depozytach przyniosło straty.
Powinno to wywoływać odwrót posiadaczy oszczędności od bankowych depozytów i być może trwający od kwietnia lekki spadek rocznej dynamiki przyrostu agregatu pieniężnego M2 (gotówka w obiegu + bankowe depozyty) to początek takiego procesu.
Różnica rocznego tempa wzrostu ilości “gorącego” pieniądza a polskiej gospodarce (M1, gotówka w obiegu + depozyty na żądanie) i rocznego tempa wzrostu M2 (M1+depozyty terminowe) lekko rośnie od lutego, co może sugerować, że proces odwrotu od depozytów terminowych już trwa.
Podsumowanie: realne stopy RPP/NBP są obecnie najniższe od 1995 roku.